Dag 14 (Cilacap)

Kwart over seven staan wij beneden in de lobby en het hotel busje staat klaar ons weg te brengen naar het treinstation. Het is nog geen tien minuten rijden. Bij aankomst kunnen wij instappen in de eerste klas cabine. Nou ja, eerste klas, het leek meer op de tweede. Het verschil ligt wel in de stoel die met vering zijn gemaakt, het a la carte menu en dat de stoelen negentig graden gedraaid kunnen worden naar het raam toe.

Het is rond 09:30 uur en wij kunnen onze maaltijd bestellen. Als enige bestellen Henk en ik nasi goreng speciaal, guava juice en warme thee voor Henk. De anderen drinken alleen nog wat. De teinreis is prachtig door allerlei valleien, ovezicht over de sawa's (rijstvelden) en de uitbundige bergen en volkanen. Iedereen kijken hun ogen uit en nemen volop foto's.

Ongeacht dat ik iedereen in Sumatra bij de evenaarsovergang gezegd dat wij nu in de tropen zitten merken ze dat de ramen van de trein erg warm aanvoelen. De airco staat aan maar de passagiers zitten toch te zweten. Bij aankomst viel iedereen bijna flauw van de hitte. Dit hadden ze niet verwacht. Het is hier al rond 37 graden met een vochtgehaalte van al ruim negentig procent.

Onze chauffeur staat op ons te wachten. Hij was al rond 7 uur aangekomen. Iedereen was blij dat hij de bus had al gestart om de airco op gang te brengen. Onderweg zijn veel oud Nederlandse huizen en gebouwen te zien. Helaas zijn de meesten onbewoond. Hier breekt men gebouwen niet af, ze bouwen gewoon ernaast of er omheen.

Bij aankomst in het hotel zijn wij de enige toeristen. Er zijn ruim zeventig kamers hier. Allemaal goed schoon, netjes maar ook eenvoudig. Niemand vind het erg want iedereen houdt juist van dat beetje nostalgie.

In Cilacap zijn de meeste restaurants en warongs van Chinese eigenaren. Henk en ik houden niet zo van Chinese eten en besluiten hier in het hotel wat te bestellen. De rest gaan er op uit. Maar daarvoor zijn ze eerst langs wat waroengs wat hapjes gaan halen want het is dan te vroeg voor diner en te laat voor lunch. Duidelijk bij terugkomst waren hun ogen weer te groot en hebben ze volgens mij een hele Holland Bakery leeg gekocht.

Morgenvroeg weer vertrekken met onze bus naar Jogjakarta waar aldaar mijn dagboek zal vervolgen.