Dag 12 (Bandung)

Uit Bogor te zijn vertrokken rijden wij direct naar de Botanische tuinen achter het presidentiele zomerpaleis, oftewel Kebun Raya. Eerlijk gezegd begint deze tuinen meer te lijken op een stadspark. Tegenwoordig mogen auto's er doorheen rijden en hierdoor krijg je mensen die komen picknicken. Bomen worden gekapt omdat er te veel afval blijft liggen. Het blijft wel een mooi plek maar tegenwoordig een keer gezien is al genoeg.

Hierna rijden wij richting de Puncakpas. Een prachtig gebied waar men moet doorheen rijden wanneer zij naar Bandung willen gaan. Het uitzicht over de bergen en heuvels zijn bedekt met theeboompjes. Het lijkt bijna alsof er een tapijt ligt. Overal groen en om de zo veel tijd de bekende kerstster boom. Deze hebben de pluksters nodig want alleen naar groen kijken worden zij kleurblind. Om de zo veel tijd kijken ze dus naar de rode bladeren van de kerstster boom. Omdat het zaterdag is zijn de wegen vol met auto's en toeringcars. Zaterdagen wordt gebruikt als een dagje uit voor de familie. Onze chaufeur neemt een B weg en hier is het inderdaad rustiger, jammer genoeg minder pictoresk dan de gewone route.

Wij stoppen bij een restaurant om te lunchen. Het was lekker maar helaas aangepast voor westerlingen. Logisch want deze restaurant wordt ondersteund door een bekende Nederlandse reisbureau. Het was lekker maar authentiek was het ook weer niet. Het mooi was wel dat bij binnenkomst een man een slag op de gong sloeg... En ook bij vertrek.

Bij aankomst in Bandung gaan wij op zoek naar de ouderlijk woning van Caroline. Eerst het huus waar zij werd gewekt voordat haar ouders gedwongen werden te vertrekken. Gelukkig was er iemand thuis maar Caroline durfde het niet om aan te kloppen, dus heb ik het maar gedaan en de vrouw kon ook goed Engels spreken. Zij nodigt ons binnen en ik mocht foto's nemen. Veel van het huis was in originele staat wat heel bijzonder was. De vloertegels, deuren, ramen en zelfs de verfkleur was origineel. Wij komen tot de ontdekking dat het paviljoen deel het huis was en de huis zelf ernaast was. Wij gingen ook daar naar toe maar er was niemand aanwezig. Het huis was ook volledig verbouwd en gerenoveerd.

Wij rijden door op zoek naar huis nr. twee van haar grootmoeder. Helemaal verlaten, dichtgetimmerd en ingebouwd met een deels betonnenmuur eromheen. De lokale mensen vetellen ons dat niemand er woont al een lange tijd. Niemand wil erin. Dit betekend vaak dat het huis waarschijnlijk spookt. Wij konden helaas ook niet binnen maar ik ben wel bovenop het muur geklommen om toch wat foto's te nemen.

Bij huis nr. drie is er verwarring maar e.a. klopte wel zoals het kerkje op de hoek met daarachter een paviljoen woning. Het huis van haar grootouders moet ernaast zijn wat nu verbouwd en aangepast is tot een tweede kerkje. Hier nemen wij ook foto' s van zodat Caroline deze kan bevestigen bij haar oom die alles weet. Onderweg naar huis nr. vier, helaas, deze was al lang geleden afgebroken er staat nu een leegstaand moderne woning in plaats. Ernaast staat nog wel een oud Nederlandse woning, dus nemen wij foto's van beide complexen en van de straat.

Een mooie afsluiting van een hoofdstuk in haar leven. Je wordt er stil van wanneer je op de plek staat waar zo veel gebeurde ongeveer zestig jaar geleden.

Uiteindelijk komen wij aan bij Hotel Savoy Homann. Wat een mooie hotel is dit. Iedreen is verbaazd over hun kamers en de luxe eromheen. Een echte aanrader voor diegene die ooit naar Bandung komen!

Wij zijn met z'n allen uit gaan eten vanavond bij een lokale restaurant. Het eten was degelijk authentiek en iedereen heeft zich vol gegeten want wij wilde alles op het menu, behalve ik natuurlijk want ik ben op dieet.... NIET!

Morgen een korte dag maar het wordt erg leuk. Je leest het dan verder morgenavond. Tot dan, selamat tidur!