Dag 6 (Sipirok)

Heel vroeg vertrekken wij Samosir. Met de ferry steken wij weer over het meer naar het vasteland. Wij zitten met een hele familie in de zgn. Dilarang Rokok ruimte, oftewel de niet rokers ruimte. Niet dus, het hele familie zitten gewoon kretek te roken. Corry probeert hen een hint te geven door uitbundig na te roken. Zonder succes natuurlijk. Twee kleine kinderen zitten op de grond te spelen met kaarten. Het meisje lijkt steeds te winnen maar de jongen geeft niet op en uiteindelijk wint hij. Toch zonder ruzie lachen en stoeien ze met elkaar waarna de kaarten uit de raam vliegen. Ze kijken beiden hoe deze wegdrijven en gaan wedden welke kaart het langst blijft drijven. Lekker simpel maar oh zo leuk om te zien hoe kinderen hier met elkaar om gaan.

Op het vast land rijden wij weer op een hobbelig weg richting de grote weg... ook niet dus! Maar onderweg stoppen wij nog bij een ananas boerderij en krijgen we deze ook te proeven. Nooit zo'n zoet ananas gegeten dan hier. Heerlijk, de sappen drippen langs onze wangen. Ik lijk wel uitgehongerd te zijn en besloot de gids nog drie hele ananassen te kopen voor in de bus onderweg. Verder op stoppen wij bij een ander plantage waar cacao, koffie, vanille, sereh, kunyit, kaneel, laos en gember wordt verbouwd. Wij krijgen weer trek!

Wij stoppen opnieuw bij een typisch Padangs restaurant langs de weg en eten uitbundig de lekkere lokale culinair. Wel erg pittig en scherp wat typisch is hier op Sumatra. Niemand klagt hierover en wij likken zelfs onze vingers af in plaats van een doekje te gebruiken.

Wij rijden verder en maken een stop bij een warmwater bron. Oh, wat ruikt dat zo... eierig! Prachtig maar heet en ik krijg last van plakzak... je weet wie dit zegt! Terug richting de bus ziet mijn moeder en Henk een katholieke kerk. Hier werd met volle stem gezongen. Prachtig om dit te horen in de vertte. Nadat zij even snel waren binnen wezen kijken stappen wij het bus weer in met volle airco omdat onze kleren als eieren stonk maar ook omdat het behoorlijk warm was.

Toch nog onderweg waren regenbuien. Als het hier regent dan moet je zich voorstellen een groot emmer dat in een keer leeggemaakt wordt op je hoofd. Het is wel verkoelend, maar oh wee als dit allemaal voorbij is en de warmte weer terugkeert.

In het hotel aangekomen ging iedereen naar hun kamer helemaal bekaf van de lange reis hiernaar toe, ongeveer 285 kilometer. Ik begon een plate achterwerk te krijgen... Dus lieten wij ons even masseren want ook de volgende dag moesten wij vroeg uit.